“Het was een mooie dag”, lachte Evenepoel zijn tanden bloot. “We wisten dat Lotto-Soudal een plan had en ze hebben het ook goed uitgevoerd. Een dikke pluim voor hen. Ook voor de demonstratie die Victor Campenaerts vandaag heeft opgevoerd. Maar mijn ploeg heeft vandaag ook enorm sterk gereden. Ik heb sprinters zien klimmen en renners die veel lichter zijn dan hen in problemen zien brengen. Wat Sabatini heeft gepresteerd, is ongelooflijk. Ik heb er moet open ogen naar gekeken. Als ploeg hebben we vandaag laten zien wat de Wolfpack betekent.”
Bij de aanval van Wellens op de Roche aux Faucons maakte Evenepoel zich geen zorgen. “Ik wist dat hij daar zou aanvallen, net zoals in Luik-Bastenaken-Luik. Hij viel vandaag ook stil, net zoals toen. Ik heb nooit gepanikeerd. Ik weet dat ik op deze beklimmingen normaal nooit stil val en dat mijn tempo hoog genoeg ligt. Ik heb vandaag gekoerst als een echte prof: wachten, sparen en dan vol gaan.”
HELE GROTE STAP
“Toen Victor op die uitloper aanzette, kon ik makkelijk volgen. Ik hoorde dat Wellens moest lossen en heb daarna et tempo opgevoerd. Op het einde had ik geen energie meer voor de sprint, maar het algemeen klassement was vandaag voor mij het belangrijkste.”
Zonder pech schrijft Evenepoel zondag in Beringen de eindzege van de Baloise Belgium Tour op zijn naam. “Voor mij is dat een hele grote stap. Zeker omdat het in België is. Al moet het allemaal nog een beetje doordringen. Tijdens de wedstrijd ben je vooral met de koers en die blauwe trui bezig. Ik had het dit jaar ook niet verwacht. Ik wilde gewoon zoveel mogelijk leren.”
