Hij moest zich even in de arm knijpen, de glunderende Robbe Ghys. “Ik woon hier in de buurt en ik was gemotiveerd om mezelf vandaag te tonen”, sprak de renner van Sport Vlaanderen-Baloise. “Het was ook het plan om mee te gaan in de vlucht van de dag, maar van deze afloop had ik nooit durven dromen.”
De basis voor het succes was de goede verstandhouding in de kopgroep. “We namen allemaal een lange beurt voor onze rekening, daardoor konden we ons sparen voor de finale. Door nog even weg te springen, probeerde ik mezelf in de kijker te rijden. Plots zag ik Remco opduiken. Vanaf dan kreeg ik uit de wagen de opdracht om zijn wiel te houden en zo lang mogelijk te vechten om voorin te blijven.”
Remco beukte, maar Ghys bleef moedig aanklampen. “In de sprint wist ik dat ik kon winnen. In de wagen bleef Walter in mijn oortje roepen dat ik kon winnen, dat zorgde voor extra motivatie. Gelukkig trok Remco op de laatste kasseiklim niet meer door, want dan had ik niet meer kunnen volgen. In het wiel blijven hangen is misschien niet de mooiste manier om te winnen, maar het was wel mijn enige kans.”
Van een goed klassement maakt Ghys zich geen illusies. “Ik heb dit jaar nog niet op mijn tijdritfiets gezeten, dat klassement is dus geen ambitie. Maar dit pakken ze mij niet meer af. Winnen in dit deelnemersveld en op dit parcours, dat is een droom die uitkomt. Eén van de mooiste momenten uit mijn carrière.”
